Απώλεια - Τα 5 στάδια του πένθους

Η απώλεια, είτε πρόκειται για απώλεια σπιτιού, όπου είχαμε ζήσει κάποια χρόνια π.χ. της παιδικής μας ηλικίας και αφήσαμε λόγω μετακόμισης, είτε πρόκειται για την απώλεια ενός αγαπημένου μας ζώου, είτε ενός αγαπημένου μας προσώπου λόγω διακοπής της φιλίας μας μαζί του, λόγω θανάτου ή χωρισμού, ‘’μας αφήνει πίσω’’ με πολύ δυσβάσταχτα και επίπονα, πολύ δυσφορικά συναισθήματα.

Καθώς διερχόμαστε τα στάδια του πένθους (τα στάδια του πένθους είναι 5), αρχικά, θα έρθουμε αντιμέτωποι με την μη αποδοχή/άρνηση του γεγονότος. Το δεύτερο στάδιο σχετίζεται, συνήθως, με τον θυμό. Το τρίτο στάδιο έχει να κάνει με την διαπραγμάτευση. Κατά την διάρκεια του τρίτου σταδίου βιώνουμε συναισθήματα πολύ έντονης θλίψης που μπορεί να γίνουν και καταθλιπτικά. Στο πέμπτο στάδιο, πλέον, αποδεχόμαστε το γεγονός της απώλειας και αρχίζουμε σιγά, σιγά, να βρίσκουμε τα πατήματά μας.

Τα στάδια αυτά ο/η κάθε πενθών/ούσα θα τα διέλθει, όχι απαραίτητα, με την ίδια σειρά ή με την ίδια συναισθηματική ένταση, καθώς αυτό εξαρτάται και από την ιδιοσυγκρασία του/της. Οι αντιδράσεις τους απέναντι στην απώλεια θα διαφέρουν ανάλογα με την συνθήκη του θανάτου π.χ. του αγαπημένου τους προσώπου, την προετοιμασία τους για το γεγονός (μπορεί να είναι αναμενόμενη ή απροσδόκητη απώλεια) και την ύπαρξη χρόνιων ή πρόσφατων στρεσογόνων παραγόντων.

Κάθε φορά που χάνουμε κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο, κάποιο αγαπημένο μας ζώο, κάτι το οποίο είχαμε αγαπήσει βαθιά, ένα κομμάτι του εαυτού μας, μία πλευρά του εαυτού μας ''πεθαίνει''. Ποτέ δεν θα είμαστε το ίδιο με αυτό που ήμασταν πριν. Μπορεί, επίσης, ο θάνατος αυτός να μας οδηγήσει σε αναστοχασμό και στην αναθεώρηση πολλών πραγμάτων που θεωρούσαμε δεδομένα για τη ζωή μας.

Αυτό το οποίο μπορούμε να κάνουμε, προκειμένου να διατηρήσουμε τον δεσμό με τον/την θανόντα/θανούσα είναι να διατηρήσουμε τις αναμνήσεις μαζί του/της μέσα από διάφορα τελετουργικά που εμείς θα επιλέξουμε να ετοιμάζουμε για εκείνον/η˙ μέσα από τις φωτογραφίες που είχαμε μαζί του/της˙ μέσα από γράμματα που μπορούμε να απευθύνουμε προς εκείνον/η˙ μέσα από την επίσκεψή μας σε μέρη όπου, ενδεχομένως, μπορεί να μας συνδέουν πολλά˙ μέσα από την ανταλλαγή βιωμάτων που είχαμε με τον/την θανόντα/θανούσα με άλλα κοινά μας πρόσωπα.

Η απώλεια αποτελεί, αδιαμφισβήτητα, το πιο δύσκολο κομμάτι της ζωής μας, με το οποίο όλοι μας κάποια στιγμή θα έρθουμε αντιμέτωποι. Χρειάζεται υπομονή, κουράγιο, δύναμη για να αντέξουμε στον πόνο και για να μπορέσουμε σιγά, σιγά, να σταθούμε στα πόδια μας και να προχωρήσουμε στη ζωή δυνατοί.