Ψυχοθεραπεία και ο ρόλος του/της θεραπευτή/τριας

Και είναι όλα αυτά που φέρνουν οι θεραπευόμενοι/ες στη θεραπεία που σε κάνουν να μένεις εκεί ακλόνητη, σταθερή, πιστή. Γιατί δεν υπάρχει κάτι πιο δυνατό από την θεραπευτική σχέση.

Ο/Η θεραπευτής/τρια σου ξέρεις ότι θα είναι πάντα εκεί για εσένα και αυτό σε κάνει να νιώθεις ασφάλεια και σιγουριά. Και είναι το πρώτο και το σημαντικότερο στοιχείο αυτής της αυθεντικής σχέσης που δημιουργείται μεταξύ σας. Ασφάλεια και σιγουριά… και λειτουργεί από τα πρώτα κιόλας λεπτά της πρώτης συνάντησής σας ιαματικά, καθώς λειαίνει και την παραμικρή γωνία, μαλακώνει το κάθε δυσφορικό συναίσθημα.

Και κάπως, έτσι, ένιωσα σε πρόσφατη συνεδρία, καθώς το μαύρο πέπλο που υπήρχε μπροστά από τα μάτια της και την εμπόδιζε να δει καθαρά την πραγματικότητα, την αλήθεια, είχε πέσει. Και ήταν αυτή η μοναδική στιγμή όπου μπόρεσε να δει να περνούν από μπροστά της σαν ταινία όλα αυτά που είχε βιώσει όλα τα προηγούμενα χρόνια της ζωής της, καθώς υποδυόταν έναν ρόλο. Και ήταν αυτή η στιγμή όπου ένα κομμάτι του εαυτού της δεν υπήρχε πια˙ είχε παραδοθεί στον θάνατο. Και ήταν η χρονική αυτή η στιγμή όπου ολόκληρος ο εαυτός είχε παραδοθεί στον θάνατο. Καθώς είχε έρθει αντιμέτωπη για πρώτη φορά με την συνειδητοποίηση ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια βίωνε, ζούσε, όχι όπως εκείνη θα επιθυμούσε˙ καθώς είχε έρθει αντιμέτωπη με τα συντρίμμια μίας ζωής βαθιά για εκείνη κακοποιητικής, με μία ζωή χαμένη, πενθούσε για πρώτη φορά την χαμένη αυτή περίοδο της ζωής που θα μπορούσε να είχε και δεν είχε ποτέ. Και ο πόνος ήταν έντονος, βαθύς, ανελέητος.

Και μέσα από το πένθος της, μέσα από τον βαθύ της τον πόνο, μέσα από τον λυγμό της για πρώτη φορά είδε το φως˙ το μυαλό της μπορούσε πλέον να βλέπει καθαρά. Και από εκεί και μετά άρχισε να σκέφτεται λογικά. Να παίρνει ορθολογικές αποφάσεις. Να κάνει ορθολογικές επιλογές. Να μένει με τα συναισθήματά της, θετικά και αρνητικά, και να τα βιώνει και έτσι, να ζει, ερχόμενη πια σε επαφή ενσυνείδητα με τον αληθινό της εαυτό, καθώς ο ψευδής εαυτός της δεν υπήρχε πια˙ είχε πεθάνει.

Η θεραπεία την είχε απελευθερώσει από τα δεσμά πλέον του εκεί και τότε, του βαθιά κακοποιητικού και στυγνού παρελθόντος και εκείνη ένιωθε ελεύθερη, ανάλαφρη, εσωτερικά ήρεμη και ισορροπημένη. Έβλεπε την ζωή της να ξεκινάει από την αρχή.

Όταν έχουμε μάθει/έχουμε συνηθίσει να ζούμε, να βιώνουμε την ίδια γνωστή κατάσταση σ’ εμάς δύσκολα, συνήθως, θα κάνουμε κάτι για να μας απελευθερώσουμε, όσο κι αν η κατάσταση αυτή μας βαραίνει και μας κρατάει πίσω στη ζωή. Και αυτό συμβαίνει γιατί φοβόμαστε ν’ αφήσουμε το γνωστό, το οικείο και να πάμε στο άγνωστο, σε αυτό που δεν γνωρίζουμε.

Κι όμως, εκεί βρίσκεται η ζωή που θα θέλαμε πάντα να είχαμε. Εκεί βρίσκεται ο αληθινός μας εαυτός που μόνο μέσα από την θεραπεία μπορούμε να συναντήσουμε.

Ευγνώμων για αυτή την πρόσφατη, αλλά και για όλες τις θεραπευτικές στιγμές μοναδικής αξίας που καθημερινά βιώνω.